Tweedehands? Nee, dank je!
Tweedehands, daar kleefde tot voor kort een zweem van mufheid aan. Tweedehands, dat was als je niet genoeg geld had om iets nieuws te kunnen betalen. Dan moest je stevig gemotiveerd zijn om te zoeken tussen slordig opgeslagen spullen die niet per se modieus of mooi waren. In kringloopwinkels hing meestal ook een wat muffige lucht. “Rook- en huisdiervrije” huizen waren blijkbaar niet erg dik gezaaid. Sterker nog, in menige kringloopwinkel (ik kan je er nu nòg wel een paar noemen) werd de verrookte staat van de spullen nog wat geïntensiveerd door paffende en verveeld kijkende uitbaters die ik met moeite op een plekje achterin de zaak kon vinden, verstopt tussen de spullen, hangend in een of andere pluchen fauteuil en een vakkundig opgehangen rookgordijn.
Koopjes bij de kringloop
De prijzen werden vastgesteld door een vorsende blik op mij waarmee een inschatting werd gemaakt van de diepte en vulling van mijn portemonnee, waarna een in mijn oren volstrekt willekeurig getal aan de mond van de winkelier ontsnapte. “Okeeej. Bedankt. Ik kijk nog even verder” (mensen schatten mijn kredietwaardigheid kennelijk hoger in dan ik dacht). Maar toch, al jaren vind ik het geweldig, “oude zooi” en tref ik er (soms) mooie spullen aan. In mijn ogen zijn het “schatten” die ik in dit soort snoepwinkels ontdekte.
Hip en retro!
Ik ben daarin tegenwoordig niet meer uniek. Het beeld dat we hebben van kringloop is de laatste tijd nogal veranderd. Tweedehands werd hip. (Online) kringloopwinkels bulken van de spullen met het predicaat retro en vintage; kreten die de waarde van “ouwe spullen” ineens opstuwde tot hoogten waar eigenaren van bitcoins alleen maar van kunnen dromen. Wat voor mij jammer is, want de kans op verwerven en waar nodig aanvullen van het (“Acapulco”)servies van mijn schoonmoeder wat ik prachtig vind en waar ik al jaren geleden al stickertjes met “Hester” onder alle stukken heb geplakt voor het geval die nog eens in een erfenis belanden, zie ik in rook opgaan. Spreekwoordelijke rook dan. (Overigens nog best veel werk; dat stickeren, want het servies wordt nog gewoon dagelijks gebruikt, ondanks het predicaat vintage, en bij elke wasbeurt in de vaatwasser verdwijnen de stickers). Kortom, er is een stevige herwaardering gaande van spullen die tot voor kort op een afvalberg belandden en waar we geen waarde meer aan toekenden.
Herontdekken van je kwaliteiten
Ook in je loopbaan kan dit het geval zijn. Kennis en vaardigheden die jij hebt kunnen ineens minder waardering krijgen. We kennen het verhaal van de bankiers een beroep dat we ooit beschouwden als respectabel. Momenteel is er meer waardering voor “youtubers”, geen idee wat die mensen precies kunnen behalve heel commercieel “influencen” maar ik kijk niet uit naar de eerste coachee die dat als droomberoep gaat noemen. Ik sluit overigens uit dat mijn ideale klant dit als optimale levensvervulling met diepgaande zingeving beschouwt. (En er is ook genoeg wat ik van deze mensen kan leren, alleen verloochen ik mezelf daar hopeloos mee vrees ik.)
Schatgraven in je werk- en levenservaring
Maar crises in onze hedendaagse wereld kunnen er ook toe leiden dat beroepen forse herwaardering ten deel valt. De waardering van het beroep van verpleegkundige en leraar is aan een stevige opmars bezig. Beroepen die momenteel kampen met tekorten die maar heel moeilijk in te lopen zijn. Beroepen waar “zingeving” en “iets doen dat ertoe doet” gewoon geïntegreerd zijn in het werk. Geen wonder dat er veel belangstelling voor is op dit moment, voor de mogelijkheden tot zij instroom in zorg en onderwijs. Ik kom het geregeld tegen. En dat is fijn. Alleen nu nog de betaling, ik hoop oprecht dat de waardering die geldt voor vintage en retro zich over niet al te lange tijd ook in dit soort beroepen zal uitbetalen. Weten of jouw loopbaan vintage of tweedehands bent? Kijk hier naar de mogelijkheden!